ಏನ್ ಮಗಳೇ ಮುದ್ದಿನ ವಿರೋಧಾಭಾಸದ ಭಾವ
ತೋರ್ ಬೆರಳ್ ಮಿಸುಕುತಿದೆ ನಿನ್ನಜ್ಜನ ತುಟಿಗಳ
ಹೆಬ್ಬೆರಳ್ ಹಿಸುಕುವಂತಿದೆ ಮುದ್ದಿನ ಕೊರಳ
ಒಂದೇ ಹಸ್ತದ ಎರಡು ಒತ್ತು ಜಗಕಲ್ಲವೇ ಪಾಠ
ಅಜ್ಜನಿಂದ ಮೊಮ್ಮಗಳಿಗೋ ಮೊಮ್ಮಗಳಿಂದ ಅಜ್ಜನಿಗೋ
ಅರಿವಿಲ್ಲದ ಅಪ್ಪುಗೆ ಕಲಿಸುತಿದೆ ಕನವರಿಸಲು
ನಲಿವಿನಡಿಯಲ್ಲೇ ನೋವಡಗಿ ಬೆಡಗ ಬೀಸುತಿದೆಯೆಂದು
ಒಂದೇ ಮುಖದ ತಂತ್ರ , ಕುತಂತ್ರದ ಎರಡು ಕಣ್ಣುಗಳು
ಮನುಕುಲ ಮೌನದಲಿ ಮಥಿಸುವ ಯಂತ್ರ
ಮೇಲೆ ನಲಿವಿನ ನೋಟ ,ಒಡಲಿನಲಿ ಕೇಡಿನ ಮಾಟ
ವಾಸ್ತವತೆಯ ಮಂದಹಾಸದಿ ಮಾರ್ನುಡಿಸುವೆ
ಎಳತಲ್ಲ ಎನಗಿಂತ ಬೆಳತು ನೀನು ಘನ ಬೆಡಗಿ
ಎಳೆಗರುಂ ಎತ್ತಾಗಿ ಮೊಳಕೆ ಮೇರು ಮರವಾಗಿ
ಬೆಳೆದು ಮಿಂಚಿದರೆ ಅಂಚುoಟೆ ಸಂತಸಕೆ
A Sonnet By M Ganapathi, Kangod.
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.